Het was niet altijd veilig om in Nederland te fietsen. In de jaren 60 was de infrastructuur vooral gericht op gemotoriseerd verkeer. De auto was in opkomst en de economie was 'booming', dus jan rap en zijn maat wilden allemaal een auto. Dat leidde al snel tot een groeiend ongenoegen, over de stank, over de roetdeeltjes en uitlaatgassen. Maar ook tegen meer asfalt, te veel parkeerplaatsen en vooral ook dat de auto ruimte in nam die voorheen door spelende kinderen benut werd.
 

Een fietscursus met een echt diploma

Rond de jaren 50/60 was het niet gemakkelijk om te fietsen, al gingen alle kinderen lopend of op de fiets naar school. De auto bepaalde het straatbeeld en als kind had je die optie niet. Een oplossing uit die tijd was om jonge kinderen een fietscursus te geven waarin je leerde om je heen te kijken, anticiperen en natuurlijk basale vaardigheden als 'je hand uitsteken'. Op de dag van het examen was er een parcour dwars door de stad aangelegd en dat moest je afleggen. Langs de weg stonden in mijn herinnering ook nog eens mensen te kijken en aantekeningen te maken. 'Steekt ze haar hand wel uit?' Als je het goed deed kreeg je een diploma. Mijn eerste diploma's waren een zwemdiploma en een fietsdiploma. Apetrots was ik op beide.
 

Oliecrisis, de fiets in opmars!

 
In de jaren 70 hadden we een oliecrisis. Benzine was bizar duur en er waren politieke verwikkelingen die leidden tot een herwaardering voor een voertuig dat niet afhankelijk was van olie. Carnavalskrakers gingen over 'Kielekiele Koeweit' en zelfs op de snelwegen mocht op de autoloze zondag gefietst worden. Elektrische fietsen bestonden toen nog niet, anders zou mogelijkerwijs de hele auto-industrie toen al hebben kunnen opdoeken. Maar de oliecrisis en het beleid dat toenmalige premier Den Uil er op uitzette, resulteerde in een pro-fiets beleid waarbij kosten noch moeite gespaard werden om fietsen te promoten en veiliger te maken.
 

Milieubeweging tegen fossiele brandstof

Naast de oliecrisis was er in Nederland een groeiend bewustzijn over de nadelen van auto's. Er ontstond een protestbeweging tegen de opmars van de auto. De fiets was het logische en schone alternatief, zoals ook nu de elektrische fiets (en auto) een goed en groeiend alternatief zijn voor de huidige problemen met olie. Nederland is niet olie-dom, door slim beleid richting elektrische fietsen en auto's vermindert Nederland haar CO2 uitstoot en haar afhankelijkheid van olie.
 

Het succes van een pro-fiets beleid

Het beleid was bijzonder succesvol en blijft dan ook tot op de dag van vandaag gehandhaafd. De fietsveiligheid in Nederland is hoog en dat is zelfs zonder speciale fietshelmpjes en dergelijke. De fiets heeft een plaats veroverd in de Nederlandse maatschappij als voor velen de eerste keuze in termen van vervoer van A naar B, in elk geval op de korte afstand. Even naar de stad? Dan ga je op de fiets. De elektrische fiets is in opkomst en geeft meer mogelijkheden voor de middellange afstand. Waar voor veel Nederlanders 20 kilometer fietsen geen vanzelfsprekendheid is, maakt de elektrische fiets van 20 kilometer een peuleschilletje en je ziet dan ook dat steeds meer mensen een elektrische fiets aanschaffen voor hun woon-werkverkeer.

Het succes van de elektrische fiets

Overal in Nederland vind je fietspaden en autovrije zones, prettige bewegwijzering en steeds vaker ook oplaadpunten voor elektrische fietsen. Dit draagt veel bij aan het succes van de elektrische fiets als vervoermiddel. Er zijn ook nog problemen die om een oplossing vragen. Natuurlijk duurt het even voordat je overal je fiets gratis kan opladen en het is verheugend om te zien hoe snel de oplaadpunten gebouwd worden. Ook moet de automobilist nog wennen aan de elektrische fiets. Ook mensen van wie je geen hoge snelheden verwacht, vanuit je oude denken, gaan je nu met 25 kilometer per uur voorbij op het fietspad. Dat betekent ook dat het inschatten van de afstand en snelheid even wennen is. Toch gebeuren er, mede door die prima infrastructuur weinig ongelukken met de elektrische fiets.
 

Snel van A naar Beter met de elektrische fiets

Helemaal zonder fossiele brandstof kunnen we nog niet. Daarvoor moet de knop echt nog verder om. Maar de elektrische fiets is wel een stap in de goede richting. De actieradius van de elektrische fiets is inmiddels groot genoeg om de angst dat je ergens stil komt te staan weg te nemen. Bovendien is die angst natuurlijk niet nodig omdat je altijd op eigen kracht verder kunt fietsen. Maar met een extra accu heeft de elektrische fiets van E-bikez een gemiddelde actieradius van toch wel 160 kilometer, een afstand die voorheen echt voorbehouden was aan echte sportfietsers.
 

De toekomst van de elektrische fiets

Als de economische crisis nog een tijdje doorgaat dan kan het niet uitblijven dat steeds meer mensen hun auto aan de kant zetten of inruilen voor een elektrische fiets. Een groeiende groep mensen kiest inmiddels voor deze vorm van vervoer, vanwege alle prettige bijkomstigheden. Je bent in beweging, je levert precies de hoeveelheid inspanning waar jij je lekker bij voelt, een elektrische fiets is betaalbaar, je produceert geen uitlaatgassen, je komt waar je wezen moet en je kunt bijna overal opladen.
 

De terugverdientijd van een elektrische fiets

Bij zonnepanelen hebben ze het altijd over de terugverdientijd, die ligt daarbij meestal tussen de 8 en 10 jaar. Hoe zit het met de terugverdientijd van de elektrische fiets? Elke kilometer die je aflegt op de elektrische fiets kun je rekenen als een besparing. Reken een gemiddelde kleine auto: Die verbruikt al snel 20 cent per kilometer aan benzine.(voor het gemak laat ik de wegenbelasting en verzekeren even buiten beschouwing) Een elektrische fiets van E-bikez is er al vanaf 1099 euro. Dat betekent dat je die fiets er al uit hebt als je er ongeveer 20000 kilometer mee hebt gereden. Als je 200 kilometer per week (5 dagen 20 km naar je werk en terug) fietst heb je de elektrische fiets terugverdiend in 100 weken, oftewel nog geen twee jaar. Dat is een stuk sneller dan de zonnepanelen en dan heb ik het nog niet over de fietstochtjes in het weekend!